Door Hans Beelen (Verenigingsbestuur)
Het was weer zover, de jaarlijkse drukke week in april, de corsowagen van de Keukenhof “steken” (foto’s onderaan)!
Onze Erick was er ook deze keer al lang daarvoor extra druk mee: aanwezig zijn bij vergaderingen van het corso bestuur, het regelen van de werkzaamheden vóórdat op 10 april het echte bloemen steken kon gaan beginnen, bedenken wat er aan spullen nodig kon zijn om de vele helpers die tegelijkertijd aan de corsowagen zouden komen werken een goede plek te kunnen geven, steiger materiaal reserveren, naalden bestellen, en dan ook nog de koelkast regelen voor koude drankjes, naar de supermarkt om koffie, cola, snoep en koek en nog allerlei andere zaken in te slaan want als de “hele” scouting straks zou komen helpen moest de boel wel op rolletjes gaan verlopen.
Joop die bij wijze van spreken al “honderd” jaar dit werk had gedaan was een stapje teruggetreden en ja ook Erick wilde er zonder Joop een succes van maken.
Met een paar ervaren “corso werkers” deed Erick ook in de weken vóór de corsoweek al heel wat noodzakelijke klussen aan de FLOWER POWER wagen van de Keukenhof en jawel ook nog aan andere corso wagens werd werk verricht. Al die extra klussen leverden geld op voor de clubkas en daar kan dan later door alle Scouts leuke dingen van worden gedaan.
Op maandag 7 april werd er door een vijftal vroege helpers waaronder Erick en jawel ook Joop met krammetjes al een soort randjes gezet waardoor later de kleuren wit en blauw strak naast elkaar “geprikt” konden worden. Joop kon “zijn” corso toch nog niet missen en hij zou er bijna de hele week weer gewoon bij zijn als “gewone” helper. Maar toch makkelijk dat hij erbij was, die man wist echt gewoon alles ervan.
Dinsdag nog zo’n voorbereidingsdag: veel tijd ging zitten in laurierblaadjes van takken afhalen en later ook nog een voorzichtig begin van het opprikken van die blaadjes op de wagen. Veeel, heeeeel veel van die rot blaadjes dienden geprikt te worden op de schuimbladen van de tulp bloemen waarvan er best veel van op de wagen stonden.
Laurierblaadjes blijven super lang van goede kwaliteit en daarom was het oké om daar al een dag eerder een begin mee te maken. De bloemen van hyacinten, tulpen, narcissen waren wel al aanwezig in de koelcellen naast de werkhal maar die bleven daar in de kou want het was beter om daar pas woensdag mee te beginnen.
En toen kwam woensdag, waar kwamen ineens al die handen vandaan? Natuurlijk, via de speltakken, brieven, Facebook en WhatsApp en ook al eerder via het “Allegaartje” wist bijna de hele Scouting al wel dat alle hulp nodig was. Ook in de weekbladen was al veel aandacht aan het naderende corso besteed; zouden er wel genoeg bloemen zijn? Iedereen kent langzamerhand die berichten wel.
Wat een drukte om de wagen, de moeder van Tanja, Tanja zelf, de buurvrouw van de een, een collega van een ander, ouders en broers en zussen van scouts; onmogelijk om alle namen op te schrijven, het waren er teveel en dan de ervaring van veel van die mensen. Sommigen die al echt niet meer zo jong, zelfs nu al opa of oma zijn deden dit werk al van toen ze zelf nog op school zaten. Heel veel ervaring werd de hal mee binnen gebracht, maar goed ook want de beginnelingen hadden vaak direct een goede leermeester naast zich zitten.
Wat een werk, daar zijn echt heel veel handen voor nodig, en zeker voor die al eerder genoemde rot blaadjes, het was maar goed dat er nog extra hulp van jongerenwerk aangeboden werd anders was het nog moeilijk geworden de wagen op tijd klaar te krijgen. Gelukkig werd er dit jaar ook door het Corsobestuur aan al die harde werkers gedacht: op woensdagmorgen, koffietijd, was er zelfs voor appelgebak gezorgd.
Dan nog al die toeristen om de wagen heen, alle talen kon je horen en foto’s maken achter elkaar door. Zo’n opbouwhal lijkt wel op een mierenhoop, alles sjouwt door elkaar heen en maar niet te spreken over al die muziek, je kan bijna beter gezellige herrie zeggen. Eten en drinken tussen de bloemen, gewoon gezellig en dan ook de sterke verhalen van “vroeger”.
Enfin, twee dagen ploeteren met blaadjes, bloemen, nog meer bloemen, je kreeg er een ingedeukte zwarte duim van. Sommigen hadden voor de bescherming van die duim wel een oplossing bedacht, die hadden een 10 eurocent muntstuk met een stukje tape op hun duimtop geplakt… slim! Donderdagavond werd het deze keer niet eens zo echt laat, om 23.00 uur was het wel zo’n beetje klaar. Het is wel eens veeeel later geworden werd door de ervaren “jongens” verteld. Dat er dan toch de volgende vrijdagochtend nog wat extra planten op gezet dienden te worden dat moet kunnen.
Leuk om dan op zaterdag de corsostoet langs te zien rijden en je gewoon trots kunt zijn wat “Graaf van Lynden” weer geflikt heeft.
Tot volgend jaar… dan bij jij er toch ook (weer) bij?
Your comment